Królowie Hanoweru cz 1

Jerzy III był nie tylko królem Wielkiej Brytanii ale także rozpoczął królowanie w Hanowerze.
Hanower liczył sobie pięciu króli.
George William Frederick (ur. 4 czerwca 1738 w Londynie, zm. 29 stycznia 1820 w Windsorze, Berkshire) – ostatni (od 25 października 1760) król Wielkiej Brytanii i Irlandii i pierwszy (od 1801) król Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii, ostatni elektor i książę oraz pierwszy król (od 1814) Hanoweru.
Jerzy III był władcą o dużej inteligencji, chociaż nerwowym, co z czasem doprowadziło go do choroby. Cieszył się wielką popularnością poddanych. Obdarzony świetną pamięcią, znał imiona wielu zwykłych ludzi. Nie był domatorem, lecz lubił jeździć na wieś, gdzie doglądał upraw i hodowli. Nadano mu z tego powodu przydomek „król-farmer”, z którego był bardzo dumny. Znów w odróżnieniu od swych poprzedników, król często interesował się posiedzeniami Izby Gmin.

Jerzy III panował przez niemal 60 lat – a zatem najdłużej w historii Wielkiej Brytanii po królowej Wiktorii i Elżbiecie II. Cień na jego sprawnym panowaniu położyła jedynie ciężka choroba.
Tron objął Jerzy po śmierci swojego dziadka 25 października 1760 r. Po całej Europie rozjechali się jego wysłannicy, którzy mieli wybrać kandydatkę na żonę młodego króla. Ich wybór padł na córkę księcia meklemburskiego, Charlottę. Ślub odbył się 8 września 1761 r.

Po królewskim dworze krążyły plotki, że król miał zamiar ożenić się z lady Sarą Lennox, młodszą córką księcia Richmond. Charlotta nie zrobiła na nim wielkiego wrażenia, kiedy poznał ją w dniu swojego ślubu. Wkrótce jednak nawiązał bliskie relacje z żoną i nigdy nie miał kochanki, w przeciwieństwie do swoich obydwu poprzedników i syna, którzy posiadali ich wiele. Jerzy i Charlotta tworzyli szczęśliwe małżeństwo, mieli razem 15 dzieci (9 synów i 6 córek). Więcej miała tylko królowa Anna Stuart (rządziła w latach 1702-1714), która miała 17 dzieci, jednak żadne z nich nie przeżyło dzieciństwa (z dzieci Jerzego tylko dwoje). Jego następcami zostali synowie: Jerzy VI, Wilhelm IV i Ernest August I.
Jerzy VI 
 Jerzy August Fryderyk (ang. George Augustus Frederick, ur. 12 sierpnia 1762 w Londynie, zm. 26 czerwca 1830 w Windsorze) – regent od 5 lutego 1811 do 29 stycznia 1820, potem król Wielkiej Brytanii i Hanoweru od 29 stycznia 1820, najstarszy syn króla Jerzego III i Charlotty Mecklenburg-Strelitz.

Za panowania Jerzego IV wydano akt o równouprawnieniu katolików i zniesiono ich dyskryminację w Anglii.Wkrótce po 21 urodzinach zakochał się w Marii Annie Fitzherbert, katoliczce i wdowie po dwóch mężach. Małżeństwo między Jerzym i Marią było zabronione na podstawie Act of Settlement z 1701 r., który zabraniał dziedziczenia korony tym, którzy poślubili katolików. Dodatkowo Akt wymagał zgody króla na małżeństwo następcy tronu. Zgoda króla na to małżeństwo nie wchodziła jednak w grę. Mimo to para pobrała się 15 grudnia 1785 r. w rezydencji pani Fitzherbert, Park Lane w Mayfair. Król nigdy nie uznał tego małżeństwa. Mimo to pani Fitzherbert uważała, że jej małżeństwo jest ważne, gdyż prawo kanoniczne stoi ponad prawem państwowym. Ze względów politycznych związek ten pozostał tajemnicą, a pani Fitzherbert obiecała nie afiszować się z tym małżeństwem.

Książę prowadził rozrzutny i ekstrawagancki tryb użycia, więc rychło popadł w długi[potrzebny przypis]. Król odmówił wsparcia finansowego dla swego syna i książę musiał wyprowadzić się z Carlton House i zamieszkać u pani Fitzherbert.
Mimo zasiłków od Parlamentu książę dalej siedział po uszy w długach. Król zapowiedział, że nie będzie pomagał synowi, dopóki ten nie poślubi swojej kuzynki, Karoliny (17 maja 1768 – 7 sierpnia 1821), córki Augusty Charlotty, córki Fryderyka Ludwika, księcia Walii, siostry Jerzego III. W 1795 r. książę Jerzy wyraził w końcu zgodę na to małżeństwo. Do Brunszwiku pojechał James Harris, który reprezentował księcia per procura na ślubie. Pierwsze spotkanie przyszłych małżonków nie było szczęśliwe. Jerzy był przerażony perspektywą poślubienia brzydkiej kobiety, która na dodatek, jego zdaniem, nie przywiązywała wielkiej wagi do higieny osobistej.

Ślub odbył się 8 kwietnia 1795 r. Noc poślubną Jerzy spędził pijąc na podłodze, a do sypialni trafił dzięki kamerdynerowi. Kilka tygodni później małżeństwo się rozpadło. Księżnej zaszła w ciążę. Urodziła córkę, Charlottę Augustę (7 stycznia 1796 – 6 listopada 1817), która później poślubiła przyszłego króla Belgii Leopolda I. Zapewniwszy Wielkiej Brytanii dziedziczkę  tronu. Niestety Charlotte zmarłą dzien po jak urodziła zmarłego syna.

Przed poznaniem pani Fitzherbert książę Walii miał wiele kochanek i wiele nieślubnych dzieci. Jego kochanką była Mary Robinson,  Grace Elliott,  Frances Villier hrabina Jersey, Isabella Seymour-Conway markiza Hertfort, i wreszcie przez ostatnie 10 lat życia niezwykle gruba i zachłanna Elizabeth Conyngham, markiza Conyngham.