Wilhelm IV
William Henry ur. 21 sierpnia 1765 w Londynie, zm. 20 czerwca 1837 w Windsorze, Berkshire.
– król Wielkiej Brytanii i król Hanoweru od 26 czerwca 1830, nazywany królem żeglarzy. Młodszy syn Jerzego III i Charlotty Mecklenburg-Strelitz. Po jego śmierci na skutek różnych zasad dziedziczenia tronu rozpadła się brytyjsko-hanowerska unia personalna (tronu Hanoweru nie mogła odziedziczyć kobieta, a następczynią Wilhelma IV na tronie Wielkiej Brytanii została jego bratanica Wiktoria).
Książę Clarence wdał się w wieloletni romans z irlandzką aktorką Dorothy Bland, znaną jako Mrs. Jordan. Od 1791 r. urodziła ona księciu 10 nieślubnych dzieci. Związek obojga zakończył się w 1811 r. W tym samym roku książę otrzymał stopień admirała Floty. W 1817 r. zmarła jedyna córka księcia-regenta Jerzego, Charlotta Augusta. Król Jerzy III miał 12 dzieci, ale żadnego wnuka czy wnuczki. Małżeństwo księcia-regenta, najstarszego syna Jerzego III, z Karoliną Brunszwicką faktycznie nie istniało (małżonka księcia była z nim w separacji i od wielu lat nie mieszkała w Wielkiej Brytanii). "Obowiązek" przedłużenia dynastii spadł na pozostałych książąt krwi królewskiej.
Wilhelm miał przewagę nad dwoma starszymi braćmi, gdyż nie mieli oni dzieci, a z żonami żyli w faktycznej separacji. Istniała szansa, że Wilhelm, który jako marynarz miał lepsze zdrowie od starszych braci, przeżyje ich i zostanie królem. Najpierw jednak książę musiał znaleźć sobie żonę. Jego młodszy brat, książę Cambridge, został wysłany do Niemiec, aby znalazł odpowiednią kandydatkę na małżonkę. Cambridge przywiózł bratu była to księżniczka Adelajda, córka księcia Jerzego I z Saksonii-Meiningen, młodsza od Wilhelma o prawie 30 lat.
W małżeństwie Wilhelm spędził ostatnie 20 lat swojego życia. Wydaje się, że było to małżeństwo szczęśliwe. Księżna przejęła pieczę nad wydatkami męża. Nic nie słychać o tym, aby Wilhelm miał w tym czasie jakieś kochanki. Po ślubie małżonkowie zamieszkali w Hanowerze, tam przyszła na świat ich pierwsza córka, która zmarła jeszcze tego samego dnia. Adelajda rychło zaszła ponownie w ciążę, co skłoniło Wilhelma do powrotu do Anglii. Księżna poroniła jednak podczas postoju w Calais. Para miała jeszcze jedną córkę i dwóch bliźniaków, które księżna poroniła. Małżonkowie nie mieli już więcej dzieci, ale kiedy Wilhelm był już królem pojawiały się plotki o ciąży królowej, dementowane przez króla jako "brednie".
Wilhelm był także królem Hanoweru, aczkolwiek nigdy nie odwiedził swojego królestwa jako król. Jako regent działał w Hanowerze książę Cambridge. W 1833 r. Hanower otrzymał konstytucję, która dawała przewagę klasie średniej oraz pewne prawa klasie niższej. Rozszerzała ona również władzą hanowerskiego parlamentu. Konstytucja została odwołana po śmierci Wilhelma, kiedy tron Hanoweru objął jego młodszy brat, Ernest August I. Jako powód nowy monarcha twierdził, że konstytucja nie została uzgodniona z nim, jako z następcą tronu.
Wilhelm i Adelajda wiele uwagi poświęcali swojej bratanicy, księżniczce Wiktorii, następczyni tronu. Król wyraził życzenie, aby mógł dożyć 18. urodzin księżniczki Wiktorii, bo wtedy po jego śmierci jej matka nie zostałaby regentką. Jego życzenie spełniło się.
Wilhelm IV zmarł z powodu problemów z sercem, miesiąc po 18 urodzinach Wiktorii, która objęła po nim tron Wielkiej Brytanii.
Wraz z jego śmiercią rozpadła się unia brytyjsko-hanowerska, gdyż na mocy prawa salickiego tronu Hanoweru nie mogła dziedziczyć kobieta. Rządy w Hanowerze objął młodszy brat Wilhelma, Ernest August I.
Panowanie Wilhelma było krótkie, ale obfitowało w ważne wydarzenia. Redukcji uległy również przywileje Korony i jej wpływ na rządy. Król nie mógł już swobodnie wymieniać premierów, rozwiązywać parlamentu i ogłaszać nowych wyborów, podczas których wyborcy głosowaliby na mianowany przez króla nowy rząd, jak to było choćby za czasów Jerzego III. Było to spowodowane tym, że król utracił posłuch w społeczeństwie. Spowodowało to, że żaden z następców Wilhelma nie próbował już zmienić rządu bez zgody parlamentu.
13 lipca 1818 r. Londynie, poślubił Adelajdę (13 sierpnia 1792 – 2 grudnia 1849), córkę Jerzego I, księcia saskiego na Meiningen, oraz Ludwiki Eleonory von Hohenlohe-Laugenburg, córki Chrystiana Albrechta Ludwika zu Hohenlohe-Laugenburg. Ich dzieci:
Charlotta (ur. i zm. 21 marca 1819)
kolejna ciąża skłoniła Wilhelma do powrotu do Anglii, Adelajda poroniła 5 września 1819 r. Elżbieta (10 grudnia 1820 – 4 marca 1821)
dwaj synowie, bliźniacy (poronieni 23 kwietnia 1821 r.)
Ernest August I (ur. 5 czerwca 1771 w Londynie, zm. 18 listopada 1851 w Hanowerze) – król Hanoweru w latach 1837–1851, książę Brunszwik-Lüneburg, pierwszy książę Cumberland i Teviotdale, hrabia Armagh. Wraz z jego wstąpieniem na tron hanowerski zakończyła się unia personalna Hanoweru i Wielkiej Brytanii, nad którą władzę objęła królowa Wiktoria Hanowerska.
Syn Jerzego III Hanowerskiego i Zofii Charlotty Mecklenburg-Strelitz. Poślubił Fryderykę Mecklenburg-Strelitz, uroczystość ślubna odbyła się 29 maja 1815 r. w kościele w Neustrelitz (Niemcy) oraz ponownie 29 sierpnia 1815 r. w Carlton House w Londynie. Para miała córkę (ur. 1817) oraz syna Jerzego V (1819–1878), króla Hanoweru.
Jerzy V (ur. 27 maja 1819 r. w Berlinie, zm. 12 czerwca 1878 r. w Paryżu) – król Hanoweru, drugi książę Cumberland i Teviotdale, hrabia Armagh; był ostatnim królem Hanoweru. Syn Ernesta Augusta I i Fryderyki von Mecklenburg-Strelitz.
Był kuzynem królowej Wiktorii Hanowerskiej, a dzieciństwo spędził w Berlinie i Wielkiej Brytanii.
14 lipca 1839 r. Jerzy V oświadczył się 21-letniej Marii von Sachsen-Altenburg. Pobrali się 18 lutego 1843 r. w kościele zamkowym w Hanowerze. Miał problemy ze wzrokiem od najmłodszych lat. Przestał widzieć na lewe oko z powodu choroby w 1829 r. a na prawe wyniku wypadku w 1833 r. Choć powstały z tego powodu wątpliwości co do jego przydatności do objęcia funkcji króla, jego ojciec oznajmił, że powinien być królem. W 1842 r. orzekł, że następca tronu podpisywanie dokumentów będzie dokonywał w obecności rządu i zaprzysiężonych świadków. Jako król przez całe swoje życie starał się ukryć publicznie swoją ślepotę. Jerzy 18 listopada 1851 r. został królem Hanoweru, drugim księciem Cumberland i Teviotdale i hrabią Armagh.
Jerzy V i Maria mieli troje dzieci:
Ernest August (ur. 21 września 1845; zm. 14 listopada 1923) – następca tronu Hanoweru, trzeci książę Cumberland
Fryderyka (Friederike) (ur. 9 stycznia 1848; zm. 16 października 1926)
Maria (ur. 3 grudnia 1849; zm. 4 czerwca 1904) - niezamężna.
źródło: wikipedia.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz